Wywodzi się z tkanki tłuszczowej okołonerkowej. Dotychczas najczęściej rozpoznawany u kobiet w średnim wieku. Może być przyczyną bólu, krwiomoczu lub uciskać na narządy sąsiednie. Ze względu na potencjalne ryzyko przemiany w postać złośliwą uważa się, że guz powinien być usunięty chirurgicznie. Jeśli starsza osoba karmiona jest przez sondę, to zalecane jest podawanie około 5-6 posiłków w ciągu dnia, dokładnie zmiksowanych, o temperaturze około 35-37°C. Jednorazowo należy podawać 200-300 ml pokarmu, wcześniej sprawdzając, czy sonda jest prawidłowo umiejscowiona w żołądku. Przed podaniem pokarmu chorego należy Sonda lambda umieszczona przed katalizatorem podaje sterownikowi silnika sygnał wykorzystywany przez niego do regulacji składu mieszanki. Dlatego też potocznie nazywana jest regulującą. Na ogół jest to sonda cyrkonowa pracująca w zakresie 0-1V. Pozwala sterownikowi w przeważającej części czasu utrzymywać skład zbliżony do Laparotomia – wskazania, rodzaje, przebieg, powikłania. Laparotomia, czyli operacyjne otwarcie jamy brzusznej polega na przecięciu skóry, tkanek, a także otwarciu powłok jamy brzusznej. Pomimo bardzo dobrze rozwiniętej technologii obrazowej, w niektórych schorzeniach do postawienia diagnozy potrzebne jest otwarcie jamy brzusznej. Rak jasnokomórkowy nerki – objawy, diagnostyka, leczenie. Rak jasnokomórkowy nerki stanowi blisko 85% pierwotnych nowotworów nerki. Drugim najczęściej spotykanym nowotworem nerki jest rak miedniczki lub moczowodu. Rak nerki jest 9. co do częstości zachorowań, a 10. co do częstości zgonów nowotworem wśród mężczyzn. Wśród Dzięki zastosowaniu 2 sond – regulacyjnej oraz diagnostycznej, sterownik pozyskuje informacje o sprawności katalizatora. Jak wiadomo w katalizatorze dochodzi do utleniania szkodliwych cząstek, takich jak CO, HC. Reakcja ta pozbawia spaliny tlenu, a więc sonda za katalizatorem powinna wskazywać mieszankę bogatą (nadmiar paliwa). . Nerki są kluczowym narządem dla utrzymania równowagi organizmu. Oprócz przemiany i wydalania produktów aminokwasów, uczestniczą w wielu innych procesach jak: utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej, odpowiednich poziomów jonów we krwi, produkcji hormonów, a także utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi. Są ważnym narządem uczestniczącym w powstawaniu erytrocytów tzw. czerwonych ciałek krwi. Bez nerek nie można żyć, ludzie w ciągu lat nauczyli się zastępować ich funkcje dializami hemodializami i dializami otrzewnowymi. U części chorych na cierpiących z powodu ciężkiej choroby nerek dokonuje się transplantacji narządu co umożliwia na usuniecie większości objawów schyłkowej niewydolności nerek. Choroby tego narządu stanowią dużą grupę, a ich diagnostyka i leczenie stanowi wyzwanie. Spis treści: Choroby nerek – objawy Jakie badania na nerki? Jak zapobiegać chorobom nerek? Choroby nerek – objawy Objawy chorób nerek są różnorodne i mogą naprowadzić lekarzy na prawidłową identyfikację problemu. Niestety choroby nerek najczęściej wywołują objawy dopiero w okresie ostatnich stadiów zaawansowania choroby. Bardzo często w początkowej swojej fazie sa bezobjawowe. Najczęstszym problemem z którym pacjenci zgłaszają się do lekarza jest ból. W przypadku chorób nerek ból może znajdować się w okolicy lędźwiowej (np. odmiedniczkowe zapalenie nerek, kamica nerkowa), może promieniować do pachwiny, wargi sromowej lub jądra (ból kolkowy mogący świadczyć o kamicy nerkowej). Ważnymi objawami są w oddawaniu moczu - na przykład dysuria (bolesne oddawanie moczu), uczucie palenia w cewce moczowej lub ciągłe parcie na mocz (świadczące o zakażeniu układu moczowego). Zaburzenia w oddawaniu moczu mogą też dotyczyć jego ilości – skąpomocz (niewielka ilość oddawanego moczu poniżej 400ml u pacjentów odwodnionych ale także w ostrej i przewlekłej niewydolność nerek), bezmocz (zupełny brak moczu lub oddawanie moczu w ilości nie przekraczającej 100 ml w przewlekłej i ostrej niewydolności nerek ale także w przypadku pełnego zamknięcia dróg moczowych), wielomocz (zwiększona ilość oddawanego moczu powyżej 2500ml). Innymi objawami mogą być: częstomocz (oddawanie moczu ponad 8 razy dziennie), nietrzymanie moczu, nyktruia (czyli oddawanie moczu w nocy towarzyszące chorobom układu krążenia, przerostowi gruczołu krokowego u mężczyzn czy przewlekłej niewydolności nerek). Do innych objawów mogą należeć obrzęki (spowodowane przewodnieniem, nadmierną utratą albumin przez uszkodzone kłębuszki czy współistniejącą niewydolnością krążenia). Ważnymi objawami chorób układu moczowego są krwiomocz - czerwone zabarwienie moczu związane z dużą ilością czerwonych krwinek w moczu i białkomocz powodujący pienienie się moczu podczas mikcji (oddawania moczu). Nieocenianym objawem chorób nerek jest nadciśnienie tętnicze które może być zarówno przyczyną chorób nerek- tak zwana nefropatia nadciśnieniowa czyli uszkodzenie nerek przez trwające wiele lat nadciśnienie tętnicze. Jednocześnie choroba nerek może objawiać się wystąpieniem trudnego do leczenia nadciśnienia tętniczego. Dodatkowo nieleczone nadciśnienie tętnicze bardzo mocno negatywnie wpływa na uszkodzone nerki powodując przyspieszony postęp przewlekłej choroby nerek. W przypadku wystąpienia ciężkiego uszkodzenia nerek oprócz wspomnianych objawów pojawić się mogą objawy ogólnoustrojowe : ze strony centralnego układu nerwowego; osłabienie, apatia, zaburzenia snu drgawki a w skrajnych przypadkach śpiączka zaburzenia widzenia •ze strony obwodowego układu nerwowego: parestezje zespól niespokojnych nóg, krucze mięśniowe ze strony przewodu pokarmowego; zaburzenia łaknienie i jadłowstręt, wymioty, uporczywa czkawka, nieprzyjemny zapach z ust ze strony skóry ; suchość skóry, świąd i związane z nim zadrapania, wybroczyny ze strony układu krwiotwórczego; niedokrwistość i zmniejszona ilość płytek krwi Jakie badania na nerki? Podstawowymi badaniami pozwalającymi;na potwierdzenie lub wykluczenie choroby nerek są proste badania laboratoryjne takie jak badanie ogólne moczu wraz z osadem, poziom kreatyniny we krwi wraz z wyliczanym współczynnikiem filtracji nerkowej - GFR . W badaniu ogólnym moczu oceniane są: ciężar właściwy, jego odczyn tzw pH. Ocenia się zawartość białka moczu (obecność białka w moczu jest objawem niepokojącym i świadczy o zakażeniu układu moczowego, o uszkodzeniu nerek lub ciężkich chorobach ogólnoustrojowych). Kolejnym ważnym badaniem jest stwierdzenie obecności glukozy w moczu. W prawidłowej próbce moczu nie stwierdza się glukozy, która w moczu pojawia się w przypadku cukrzycy, w przypadku stosowania niektórych leków oraz w przypadku rzadkich chorób wrodzonych. Określa się ilość leukocytów i erytrocytów, w prawidłowym moczu stwierdza się do 5 erytrocytów i 1-2 leukocytów. Zwiększona ilość krwinek czerwonych i białych w moczu może być związana z zakażeniem układu moczowego i nerek, chorobami dotyczącymi kłębuszków nerkowych, kamica nerkową a także np. może wystąpić w zaburzeniach krzepnięcia. Podczas badania osadu moczu ponadto określa się obecność wałeczków moczowych lub kryształów, te drugie są istotne w przypadku objawów kamicy nerkowej. Badanie poziomu kreatyniny pozwala na określenie wskaźnika filtracji nerkowej GFR który mówi o stopniu zaawansowania choroby nerek. Przyjmuje się ze wskaźnik powyżej 60ml/min/1,73m2 świadczy o prawidłowej funkcji nerek, GFR poniżej 30ml/min/1,73m2 świadczy o ciężkiej niewydolności nerek a wskaźnik poniżej 10ml/min/1,73m2 o konieczności rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego dializami. W przypadku precyzyjnej diagnostyki chorób nerek wykonuje się szeroki panel badań morfologicznych, biochemicznych, immunologicznych i bakteriologicznych które pozwalają na precyzyjne postawienie rozpoznania. W uzupełnieniu do badań laboratoryjnych wykonuje się badania obrazowe wśród których najważniejszym jest badanie ultrasonograficzne. Pozwala ono na zobrazowanie wielkości i morfologii nerek, uwidocznienie zmian w nerkach takich jak guzy torbiele wady rozwojowe oraz obecność złogów( kamieni nerkowych). Wreszcie pozwala na ujawnienie zaburzeń związanych z nieprawidłowym odpływem moczu- poszerzenie miedniczek nerkowych czy też moczowodów. Jest to badanie dostępne, bezpieczne i praktycznie nie posiadające przeciwskazań. W zależności od potrzeb może być uzupełnione przez badanie przepływów w naczyniach nerkowych. Jest ono nieodzowne podczas wykonywania niektórych procedur zabiegowych ( biopsje, zakładanie przetoki moczowej. Pozostałe badania obrazowe taki jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badania czynnościowe układu moczowego mają swoje zastosowanie w przypadku dokładnej diagnostyki chorób nerek i układu moczowego. Jak zapobiegać chorobom nerek? Aby zapobiegać chorobom nerek należy po prostu o nerki dbać. Szeroko pojęta profilaktyka chorób nerek i układu moczowego jest związana z zdrowym stylem życia i odżywiania się. Należy stosować dietę zgodną z opublikowana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) piramidą zdrowego żywienia i stylu życia. Dbać o odpowiednią ilość snu i aktywności fizycznej. Należy spożywać odpowiednie ilości płynów, oddawać regularnie mocz (wstrzymywanie moczu sprzyja rozwijaniu się drobnoustrojów i wstępowania zakażenia przez moczowody do nerek), leczyć zakażenia układu moczowego niższych pięter. Pacjenci powinni dobrze kontrolować swoje choroby podstawowe - nadciśnienie tętnicze czy cukrzycę oraz zaprzestać paleniu papierosów czy nadmiernego spożywaniu alkoholu. Powinno się ograniczać używanie leków przeciwbólowych (szczególnie niesteroidowych leków przeciwzapalnych), gdyż mogą one prowadzić do śródmiąższowego zapalenia nerek. Powinno się dążyć do utrzymania prawidłowej masy ciała i stosowania różnorodnej diety bogatej w świeże warzywa i owoce (nie obfitującej w białka czy sól). Należy unikać cukrów prostych, żywności słodzonej syropem glukozowo-fruktozowym, wysoko przetworzonej żywności, posiłków typu fast food. Wskazanym jest ograniczenie ilości spożywanej soli do około 5g/d czyli płaskiej łyżeczki na dobę. Zalecana jest też regularna aktywność fizyczna, co najmniej 180 minut w tygodniu. Źródła: 1. Choroby nerek, Interna Szczeklina 2017. 2. Prevention of chronić kidney diseases. NHS 3. Standardy postępowania w rozpoznaniu i leczeniu chorób nerek Bolesław Rutkowski Stanisław Czekalski 2001 Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 14:07 normalnie żyje...tak jak przedtem...plus z ato że się komuś pomogło i własna satysfakcja Na pewno czuje sie ona bardziej bohatersko i wie, ze uratowala komus zycie. Minusem jest to, ze gdyby druga nerka i jedyna jaka pozostala, wysiadla, czlowiek albo musi miec przeszczep od kogos innego, albo umiera. Jest duze zagrozenie. blocked odpowiedział(a) o 14:08 ratujesz zycie drugiej osobie i zyjesz dalej. blocked odpowiedział(a) o 18:31 Tak samo. Tyle, że gdyby ten człowiek zachorował potrzebowałby przeszczepu lub mógłby umrzeć no i satysfakcja, że uratował komuś życie. blocked odpowiedział(a) o 21:40 żyje bez nerki . chybaaaa ... Uważasz, że ktoś się myli? lub Stomia stanowi ratunek dla pacjentów, u których układ pokarmowy nie funkcjonuje prawidłowo. Co to takiego? Jak wygląda życie osoby posiadającej stomię? Odpowiadamy na wszystkie pytania. Stomia – co to i jak wygląda? Co to jest stomia? To utworzone chirurgicznie połączenie pomiędzy światłem przewodu pokarmowego i skórą, mające za zadanie wprowadzanie substancji odżywczych do światła przewodu pokarmowego lub odprowadzenie na zewnątrz kału bądź moczu. Inne nazwy, którymi określa się stomię to także: sztuczny odbyt, odbyt brzuszny, albo przetoka. Stomię wykonuje się najczęściej u pacjentów chorujących na: nowotwór jelita grubego, nowotwór pęcherza moczowego, polipowatość gruczołkowata jelita grubego, raka odbytnicy, schorzenia zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego- Crohna). Stanowi ona ratunek także dla pacjentów, którzy utracili funkcjonalność układu pokarmowego w następstwie urazów lub w wyniku powikłań pooperacyjnych. Stomia – jak wygląda? Stomia jest koloru różowo-czerwonego, struktura ta nie jest unerwiona, zatem jej dotykanie nie sprawia bólu. Niedługo po operacji stomia może być powiększona, całkowicie normalne jest także krwawienie podczas wykonywania czynności pielęgnacyjnych. Rodzaje stomii Wyróżniamy trzy rodzaje stomii, w zależności od poziomu jelita, na którym będzie przeprowadzany zabieg: kolostomia, ileostomia, urostomia. Stomia może być także jednolufowa, czyli pojedyncza lub dwulufowa (podwójna). Stomia jednolufowa polega na wyłonieniu jednego odcinka jelita, natomiast stomia dwulufowa polega na wyłonieniu fałdu całej pętli jelita i stworzeniu na zewnątrz ciała dwóch otworów wyprowadzających. Kolostomia – co to takiego? Ten rodzaj stomii polega na wyłonieniu jelita grubego w obrębie okrężnicy esowatej. Stomia jelita grubego jest umiejscowiona po lewej stronie brzucha, poniżej pępka. Stolec w tej części jelita jest stały, do jego gromadzenia służy worek stomijny. Ileostomia – czym jest? Ileostomia to stomia jelita cienkiego. Zabieg polega na wywinięciu i przyszyciu do skóry wyłonionego końcowego odcinka jelita cienkiego – jelita krętego. Treść jelitowa o półpłynnej konsystencji jest wydalana poprzez stożek stomii jelita. Urostomia – co to jest? Stomia jelitowa o nazwie urostomia polega na wyprowadzeniu przetoki moczowej tak, aby możliwe było wyprowadzanie wydalin na zewnątrz organizmu. Jej zastosowanie może się wiązać z niekontrolowanym wydzielaniem treści pokarmowej. Ile trwa operacja i życie po stomii? Pacjenci przygotowujący się do zabiegu stomii, często zastanawiają się, ile trwa operacja wyłonienia stomii oraz ile trwa operacja zamknięcia stomii. Zabieg może potrwać kilka godzin, jest on przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym. Po przebudzeniu personel szpitalny montuje worek stomijny, a pacjent jest instruowany co do dalszego postępowania. Natomiast jeśli doszło do wystąpienia powikłań, takich jak np. wypadanie stomii, wykonywany jest zabieg korygujący. Jak wygląda życie ze stomią? Stomicy mogą prowadzić normalne życie – pracować, prowadzić udane życie seksualne, wychowywać dzieci, a nawet uprawiać ulubione sporty. Jedynie pierwsze tygodnie po operacji wymagają oszczędzania się, natomiast w perspektywie długofalowej zabieg daje wielu z nich szansę na normalne funkcjonowanie. W szczególności stomia tymczasowa stanowi tylko etap przejściowy i po zakończeniu leczenia jest ona usuwana. Pielęgnacja stomii Podczas codziennej pielęgnacji stomii należy przestrzegać ściśle określonych zasad: każdorazowo przed podjęciem jakiejś aktywności należy sprawdzić, czy worek stomijny znajduje się na swoim miejscu, nie należy stosować w miejscu stomii tłustych kremów, balsamów ani oliwek, podczas każdej wymiany worka trzeba dokładnie umyć i osuszyć skórę, po wymianie worka stomijnego trzeba dokładnie umyć ręce, worek stomijny powinien być wymieniany w pomieszczeniu z umywalką i toaletą. Stomicy mogą korzystać także z zabiegu irygacji stomii, czyli oczyszczania jelita grubego ze stolca za pomocą wylewu wodnego. Jego wykonanie poprawia jakość życia pacjenta ze stomią. Źródła:

jak wyglada sonda w nerce